Gisteren had ik onverwacht een andere invulling van mijn dag, waardoor er ruimte ontstond voor een bezoek aan het Binnenveld. Ongepland, maar met beide handen aangenomen. En rijkelijk ‘beloond’ met prachtige paringstaferelen. Het voordeel van rustig ergens gaan zitten wachten, is dat de natuur zijn gang gaat en je niet als stoorzender gezien wordt. Zo kon ik getuige zijn van de pottenkijkende kieviet die met zijn neus bijna bovenop de parende tureluurs zat. De paring zelf duurde best lang, wel een paar minuten. Daarna ging elk zijns weegs.
Ook de grutto’s voerden een prachtige paringsdans uit. Eerst de toenadering, toen een rondje om de ander lopen en daarna de paring. Het zal niet altijd hetzelfde verlopen, maar dat om elkaar heendraaien, de aandacht voor elkaar, ik vond het bijzonder om te zien.
Een blauwe kiekendief kwam de boel nog even verstoren. Hij werd direct omgeven door kievieten, felle vogels die hun mannetje en vrouwtje staan. En zo droop de grote roofvogel al snel af.
Uit een weiland klonk een bekend riedeltje en jawel, daar zat een gele kwikstaart. Druk bezig zijn kostje bij elkaar te scharrelen en dat lukte best aardig. Hap, slik, weg:
De blauwborst liet zich gisteren niet zien. Maar vandaag was mijn geplande natuurtocht, dus in alle vroegte stond ik vol verwachting naar de rietkraag te turen. Het was iezig koud en in geen velden of wegen de blauwborst te bekennen. Wel meende ik ‘m ergens te horen, maar niet gezien. Kijk, dat kan ook. Beetje teleurgesteld vervolgde ik mijn route. Laat ik nou ruimschoots gecompenseerd worden met een stel putters. Vrolijke vogels die vaak in groepsverband leven. En ook nu mocht ik getuige zijn van een verliefd koppeltje. Love is in the air.
Er zat een winterkoning enorm zijn best te doen om aandacht te trekken en ook de bonus-blauwborst (toch nog gevonden, op het laatst) bracht luidkeels zijn gezang ten gehore. Alles staat in het teken van de lente.
Deze gele bloemen vertolken afgelopen 2-daagse natuurbeleving: frisse, ontluikende natuurpracht.
