Het was ineens gedaan met de herfstkleuren toen de kou zich liet gelden. In een week tijd onderging de tuin een metamorfose. Ik weet het, geen vernieuwing zonder afsterven maar de winter is mijn minste jaargetijde. Die kou, de grauwe dagen, om 4 uur al donker. Brrr, het is echt zoeken naar lichtpuntjes.
En vandaag verscheen er zo’n zonnestraal in de vorm van een winterkoning. Ik had ‘m al een paar keer gespot in onze tuin, maar tussen de middag was dit kleine pittige vogeltje echt een poosje zoet met wat de tuin bood. Hij ging van hot naar her, van hoog naar laag, van links naar rechts en weer terug. De voederplekken vond hij niet interessant. Wel de ineengestrengelde takken van de klimhortensia, de ginko, de rommelplekjes op de grond. Het zou echt fantastisch zijn als hij vaker komt buurten. Dat maakt deze saaie wintermaanden ineens een stuk interessanter.
