All this rain seems so far away. Het was heerlijk weer gisteren. Eigenlijk de hele dag zonnig. Niet zo warm, maar dat zonlicht verwarmt je innerlijk. Je weet dat de lente er echt aan gaat komen. Ik had ze al eerder gezien, maar nog geen foto van gemaakt: de narcissen in de middenberm komen op. Vincent zag het ook. “Kijk, mam”! Vandaag somber weer met motregen. Toch waren er vele volgeltjes aan het fluiten. Die voelen toch ook wel ergens aan dat het niet zo blijft. Vorige week heb ik nieuwe blaadjes van de Brunnera gezien en een piepklein puntje van de sierui. Geweldig, die jaargetijden. Het is een kunst om in elke periode iets moois te zien, ook al heb je een voorkeur voor een bepaald getijde. Ik ben echt een lente-mens. Dat nieuwe frisse groen, zoveel natuur dat eerst dor was en opeens weer gaat sprankelen. Niet te warm, niet te koud. Maar elke tijd heeft zijn eigen charme. De bloemenpracht van de zomer, de spetterkleuren van de herfst en de verstilde winterse sfeer. Ere wie ere toekomt. De Schepper dus.