In de kerstvakantie was er veel sneeuw gevallen. Dat hebben we gewoon laten liggen in het begin. Als je er dan overheen gaat lopen, wordt het al snel een glijbaan. Op een gegeven moment was er zoveel sneeuw, dat we wel een looppad moesten maken, maar dat ging erg lastig. Sneeuwschuivers zijn niet makkelijk te vinden. We willen samen met pa en ma Andes (zij wonen “achter” ons, zodat we prima samen kunnen doen) er een kopen, maar dan moet je ‘m eerst nog zien te kopen. Donderdagochtend ging ik bij pa en ma Bette langs. Het was nog vroeg en er lag behoorlijk wat sneeuw overal. Maar bij hun aangekomen, was er van voor tot ver in de tuin geveegd. Dat is dan zo prettig aankomen. Pa had, toen hij hoorde dat ik eraan kwam, alles schoongeveegd. Dat voelde voor mij als een warm welkom, ondanks de vrieskou, buiten. Het zijn van die eenvoudige gebaren, maar o wat doen die goed. Gisteren lag er een dun laagje sneeuw. Dat heb ik weggeveegd, voor en achter. Ging heel goed. Voor vandaag is er weer sneeuw verwacht, dus ik reken erop dat ik weer moet vegen. Maar dit eenvoudige gebaar naar onze medemens, die over onze sneeuwvrije stoep kan lopen zonder angst om uit te glijden, dat is een beetje spierpijn wel waard. Volgens mij was het trouwens vroeger een ongeschreven regel dat een ieder zijn eigen stoep schoonhoud tijdens sneeuw-periodes. Je ziet het nog wel, maar steeds minder.
