Vandaag heel wat zitten leren, buiten in het zonnetje. Maar dat kan ik niet uren achter elkaar, dus af en toe stop ik even. Een ander boekje (7 vragen aan Augustinus, wat mij betreft een aanrader!), maar dat vraagt toch ook weer denkwerk. Dus ik kijk om me heen, zie ik nog iets dat ik kan doen in de tuin. En jawel, een takje vastzetten van de klimhortensia die zo mooi uitloopt. En o, daar moet ik ook nog even wat opbinden. En eigenlijk loopt dat plantje niet goed uit en staat die in de zomer bij droogte te verpieteren op deze plek. Dus verpoten maar, het ene polletje waar ik nog enigszins hoop op heb dat het gaat uitlopen. De andere ‘pollen’ vallen van ellende uit elkaar, geen wortelstelsel of wat dan ook. Die gaan zo de kliko in. En dan ontstaat er dus een kaal stuk onder de appelboom. Nu staat de Heuchera iets in de verdrukking, als ik die nou eens…
Uiteindelijk heb ik genoeg plantjes voor het opengevallen gedeelte onder de boom. En de Geranium loopt aan de ene kant schuin weg en aan de andere kant recht. Dat is ook niet fraai, dus daar ook nog even wat verandering in aangebracht door kleine stekjes aan de linkerkant bij te plaatsen. Het zwarte gras gaat als een tierelier en moet wat uitgedund worden. Een stekje hier en een polletje daar. Dit gebeurt erg regelmatig, dan wil ik iets kleins doen in de tuin en uiteindelijk ben ik bezig met een heel veranderplan. Niet elke verandering is een verbetering (soms denk ik wel eens: meestal niet), maar hier ben ik blij mee.