Een nieuwe maand, een nieuwe tuinfoto. Er is rechts een flink gat ontstaan. Dat komt omdat ik vorige week de Agastage eruit heb gehaald. Een prachtige plant maar hij had iets naars onder de leden. Ik noem het maar de verwelkingsziekte. Heel veel bloemstengels stierven af waardoor het er nogal rommelig uit ging zien. Morgen hopen we op pad te gaan voor nieuwe Agastage’s maar dan een andere, sterkere soort. Deze dropplant is een enorme insectentrekker en daar houden we van. Hoe meer insecten, hoe beter. Het waaide vandaag flink maar het is toch gelukt om er heel wat op de plaat te zetten:
Vanmiddag had ik al courgettes geoogst in onze moestuin, daar hebben we vanavond heerlijk van gegeten. Onbespoten, lekker knapperig en veel minder zaadlijsten van binnen. Top! Na het eten zijn we samen gegaan en hebben uiteindelijk nog best wat werk verricht: rabarber, bieten, aardappels en 6 bosaardbeitjes geoogst. Op de vrijgekomen plek van de aardappels hebben we nu boontjes, wortel en bieten gezaaid. We worden er steeds beter in.
Terwijl we aan de slag waren, hoorden we een vogel fluiten. Eerst even laten gaan maar toen toch wat aandachtiger geluisterd. We konden niet meteen plaatsen welke vogeltje we daar hoorden en dan wint de nieuwsgierigheid het van de arbeid. Jeff nam de zang op en de vogel-app gaf aan: een winterkoning. Toch geen onbekende voor ons, maar goed. Nog eens goed kijken en jawel. Hij ging pontificaal op een paal zitten en gaf ons een prachtige tuinserenade.
Het fototoestel had ik vooral meegenomen voor de bloemen. Want we hebben een heuse bloemenstrook over de hele lengte (of breedte, het is maar hoe je het bekijkt) van ons perceel. Zo leuk om daarvan vers spul mee te nemen voor thuis maar ook hier is het genieten van al het moois!