Hes, zou jij als we op vakantie zijn de post kunnen regelen en de plantjes water geven? Dit klinkt als een klein verzoekje waar ik aan wil voldoen en met frisse moed ging ik op naar mijn oppastuintje… Maar, zoals een trouwe lezer van deze site wel weet is het water geven in de tuin van Rebekka niet een taak die in 5 minuten geklaard is.
De eerste dag dat ik er kwam, was het al warm geweest, ja WARM. Heel de maand juli heeft het geregend, maar nu ik zorg moet gaan dragen voor iemands tuin is het droog en warm. Het is ook niet zo maar iemand en ook niet zo maar een tuin. Geen post, dus ik loop door naar buiten, heerlijk de deur open en ik kijk eens goed de tuin rond… Zie ik daar nu al een teken van uitdrogende plantjes? Snel vul ik het gietertje, wat snel lukt want zo groot is ie niet. En daar ga ik. Maar bij het eerste hoekje is m’n gietertje al leeg. Lieve help, dat word een hele klus om alles vochtig te maken. Vochtig ja, want dat ik alles goed nat zou krijgen, zal niet lukken op deze manier. Gelukkig werd er vandaag regen voorspeld, die zou de klus af moeten maken. Na een half uur heen en weer lopen en gieteren, ga ik naar binnen. Ook daar zijn er planten die wel wat aandacht verdienen (en nodig hebben). De bloemetjes in de vensterbank heb ik schoon water gegeven, hoewel ik ook wel weet dat het uitstel is, maar even nieuwe kopen. Toch geniet ik van het zo aanmodderen in de tuin. Met een goede schema zou ik best een goede begietster kunnen worden, denk ik zo. Die avond hoor ik dat het in Arnhem zo hard heeft geregend, dat kelders zijn onder gelopen en de bioscoop is dicht gegaan omdat er te veel water op het dak lag, maar in Veenendaal heeft het niet noemenswaardig geregend… Net nu ik de regen zo nodig had… Morgen nog maar eens naar m’n oppastuin.
Het is warm gebleven, de regen bleef uit en ik ben gaan sproeieren. Ik zag in dat mij gietercarriere te laag gegrepen was en dat ik de tuinslang moest gaan gebruiken. Deze vond ik in de schuur waarna ik hem gemakkelijk aanklikte op de buitenkraan. Toen ik even aan het sproeien was en een stap opzij zette verloor ik ineens alle druk op m’n waterstraal… Na een inspectie vond ik een knik in de slang die bij elke stap die opzij zette er weer terug in kwam. Ook het sproeien bleef een kwestie van heen en weer lopen maar nu om de knik uit de slang te buigen. Toch had ik ook in het sproeien plezier. Na een goed drie kwartier zo de tuin te zijn doorgegaan, zag ik er viezer uit dan de stoeptegels en moest de voortuin nog. Aangezien de slang ook erg vies was ben ik weer met de gieter aan de slag gegaan. De tuinslang door het huis halen was geen optie. Toch nog best vies geprobeerd deze weer terug te hangen wat ook een ongelofelijke klus was, maar hij hangt… Voorzichtig als je er hem er weer afhaalt!
De voortuin zou wel genoeg hebben aan vier gieters, dacht ik zo. Nou doe dat maar maal vier en dan praten we weer verder… Een aantal buren keken verbaasd op toen ik steeds heen en weer liep, ach de professional komt er snel weer aan. Binnen nog de bloemetjes in de vensterbank vervangen en een welkom thuis briefje klaar gelegd.
Mijn taak als oppastuinder zit er op. Morgen is Rebekka weer terug, dan kan ik weer op de thee komen en hoef ik niet aan de slag. Maar ik heb het goed gehad, ik vond het leuk. Hoewel een aantal plantjes/bloemetjes het niet helemaal hebben overleefd, stel ik mij toch beschikbaar voor volgend jaar, maar dan wil ik wel eerst een middagje stage lopen hoor!