Druk, drukker, drukst. We zijn ons 12,5 jarig huwelijksfeest aan het voorbereiden, ik moet het etentje van mijn werk regelen en dan nog dingen voor het symposium en dat valt allemaal in een en dezelfde week. Ik maak lijstjes en streep dan weer dingen door die ik gedaan heb. Maar de tuin, de tuin. Die heeft nodig een beurt nodig. Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen. De jongens heb ik opdracht gegeven om bouwdorp af te breken, omdat het in de winter toch te koud is. Opeens heb ik er weer een stuk tuin bij. Terwijl ik wat bouwdorpzooi aan het opruimen ben, komt het vanzelf. Ik weet weer waar ik moet beginnen. Gewoon… bij het begin. Zoals mijn wijze moeder het ons heeft geleerd: “Let’s start by the very beginning, it’s a very good place to start”.
Eerst het plaatsje, dan de borders en ja, dan ga ik toch wat planten verplaatsen. En uiteindelijk ben ik de hele middag aan het ruimen, spitten, verplaatsen en vegen geweest. Een heel aantal vaste planten hebben een nieuwe vaste plek gekregen. En de den… die laat ik toch nog even staan. Ben ik wispelturig? Ja, soms wel. Ik vind dat je best op een besluit mag terugkomen, als je daar een goede reden voor hebt. En die heb ik. Want ’s winters zijn die grote groenblijvende bomen prachtige elementen in de tuin. En daar moet je zuinig op zijn. Dus, de den blijft. In ieder geval de winter door. Waarschijnlijk.