Vandaag de stoute schoenen aangetrokken om toch maar ’s de voortuin onder handen te nemen. Geen idee waarom ik er tegenaan zat te hikken. Normaal gesproken vind ik tuinieren heerlijk en ontspannend. Nou, dat was vanmiddag niet het geval. Ik begon blad weg te halen en wat onkruid. Dat knapte al snel erg op. Voor de buxushaag lag op de stoep een hele berg met dode bladeren. Gewapend met een emmer en een hark kreeg ik het meeste blad vrij vlot opgeruimd. Er kwam wel een vieze lucht vanaf. Ik dacht aan rottend blad of een kat die zijn poot had gelicht. Het bleef maar stinken. Uiteindelijk zag ik de oorzaak. Hondenstr… Aan mijn laars, geplet tussen het blad, op de stoep. Zooo vies.
Ik heb een hele keukenrol gepakt en alles opgeruimd. Met mijn jas voor mijn neus en mond. Blik op nul, verstand op oneindig en doorwerken. Ik heb weer een les geleerd: laat de boel niet versloffen. Als je dat doet, krijg je een onoverzichtelijke situatie waardoor je voor vervelende verrassingen kan komen te staan. Het was niet allemaal kommer en kwel, hoor. Na de keukenrol-actie ben ik verder gegaan met tuinieren. De voortuin ziet er weer netjes uit en ook de achtertuin is opgeknapt. Volgende keer verder, want ik heb nog bloembollen die ik moet poten en vogelzaadbolletjes voor in de boom.