Al een hele tijd zit ik te dubben over het bolboompje in de voortuin. Hij wordt erg groot, op het blad zitten nogal eens vieze witte beestjes, hij laat behoorlijk wat dor blad los zodat er altijd bruine blaadjes liggen. Maar mijn grootste bezwaar tegen dit boompje is de stank. Af en toe komt er zo’n nare, penetrante geur vanaf, daar kan ik echt niet tegen. En dan staat het boompje ook nog eens pal bij de voordeur. Niet echt een prettig welkom, brrrr. Dus ineens was daar een paar dagen geleden het besluit: hij moet eruit.
Toch nog even gewacht zodat ik niet in een opwelling handel want… weg is weg. Maar nee, ik weet het zeker. En dan moet het ook zo snel mogelijk gebeuren. Vandaag dus. Ik heb eerst alle takken weggeknipt en begon toen te sjorren aan de overgebleven stam. Gelukkig kwam zoon Robert mij helpen en met zijn Fit-for-free-spierballen en mijn hulp en aanwijzingen, hebben we de boom te grazen genomen. Verder de witte Ribes (bij de regenpijp) flink gesnoeid, die staat ook op de nominatielijst om weggehaald te worden. Maar ik kijk het zo even aan, misschien dat de struik hier voldoende van opknapt. Jeff heeft de bovenste loten geknipt van de appelboompjes en alles staat er weer strak bij.