Op ons memo-bord hangt een bemoedigende tekst: Geen enkele winter duurt eeuwig… Daar houden we ons dan maar aan vast, maar deze winter duurt voort tot in de lente. Want gisteren was de eerste lentedag maar we maken dit weekend Siberische toestanden mee volgens de weer-deskundigen. Het gaat vooral om de gevoelstemperatuur. De echt temperatuur is ook beneden pijl (rond het vriespunt) maar door de schrale wind voelt het aan als ver onder nul. Gelukkig schijnt de zon volop en daardoor krijg ik toch moed om de voortuin even in te gaan voor een ‘snelle haal met de hark’. We hebben weer kattenbezoek gehad en dat staat zo vies, vind ik. De bloembollen komen al een beetje op, maar het is nog heel timide allemaal.
Ik heb wat tuinfoto’s bekeken van voorgaande jaren en bedenk dat het allemaal wel goed zal komen: even geduld a.u.b.