Eindelijk, de kou is uit de lucht. Hier heb ik al een poosje op gewacht, want de bloembollen moesten nodig de grond in. De verpakking gaf aan dat ze tot half december konden worden gepoot, maar toen was alles bevroren. Het is zwaar miezerweer maar toch klaarde het op in de vroege middag. Zodra het droog was ben ik naar buiten gesneld. Eerst het belangrijkste: de bollen erin. Kievitseitjes onder het bolboompje en witte en zwart/paarse tulpen voor de druif. Ik ben erg benieuwd naar het resultaat in de lente. Ik denk dat het super mooi zal staan bij het tulpenschilderij van pa Bette. Als je dan van binnen naar buiten kijkt, zie je schilderkunst en tuinkunst die op elkaar zijn afgestemd. Dat lijkt me wel wat.
Onder de sierappelboom staat een grijsbladerig bodembedekkertje. Het was een dooie bedoening geworden, maar toen ik wat beter keek zag ik dat onder het blad de grond beschimmeld was. Er lagen allemaal appeltjes tussen te rotten, waardoor de grond ook een schimmel-laag kreeg. Alles tot op de nieuwe blaadjes weggeknipt en het vieze spul verwijderd. Nu ziet het er weer fris uit hoewel de plantjes het ook best frisjes zullen vinden, als het weer gaat vriezen. Verder de vrouwenmantel van papperig blad ontdaan. Nog wat veeg-werk verricht en de tuin staat er weer netjes bij.