Een lange strakke broek, jurkje dat erover valt, laarzen en een onelegante werkjas. Dat is mijn tuinoutfit voor vandaag. Want ja, het moet er toch eens van komen. Het onkruid piept overal doorheen. En gisteren heb ik tijdens een rondje tuin wat plekken gezien die opvulling nodig hebben, dus er moet ook verpoot worden. Maar tja, die spinnen he. Ik laat me niet kennen en ga aan de slag. Wel op mijn hoede, maar toch. Al wiedend, snoeiend en harkend heb ik mij een weg gebaand door de achtertuin. En die knapte er flink van op. De Ezelsoor en de Geranium kon ik “delen”, om zo kale plekken te vullen. En drie Heuchera-pollen heb ik verplaats van de schaduwkant naar de zonzijde. Veel beter zo. Ondertussen was het al zo warm geworden, dat de werkjas uit moest. Op zich lekker natuurlijk, maar ik zo had ik wel minder dekking tegen gespuis.
Ergens halverwege was er een schalkse Hooiwagen-spin (geen idee hoe hij echt heet, dat moet ik nog opzoeken) die over mijn broek kroop. Mijn reactie… Nee hoor, niet gillen. Gewoon een ferme handveeg, rustig doch beslist. Later kwam ik een echte, originele herfst-spin tegen (zo’n grote, zwarte). Hij zat op de schutting tussen een kruid dat ik aan het snoeien was. Die heb ik naar de jungle van de buurman gestuurd. En op het laatst van de tuinklus dacht een spin gezellig over mijn schouder te kunnen wandelen. Deze spin ging te ver en kreeg een minder rustige zwaai van mijn hand. Brrrrr.