Krachtvoer

Het gaat weer een beetje richting normaal wat de weersomstandigheden betreft. Een prima moment om de tuin te verwennen met een beetje krachtvoer. Koeienmest wel te verstaan. Maar voordat ik dit rondstrooi, ga ik met mijn handharkje de tuin langs. Hiermee verwijder ik meteen wat onkruid, maar maak ik de grond ook wat losser zodat de mest er sneller in zal kunnen trekken. De klimhortensia’s lopen uit, ik bind een aantal takken wat anders op zodat de verdeling beter is. De blauwe bloemetjes van de Brunnera staan me tegen, die knip ik eruit. Op zich schattige bloemetjes hoor, niks mis mee. Maar ze passen niet in mijn kleurenplan met de tuin. En zo krijgen de grote bladeren extra power om te groeien, want er hoeft geen kracht naar de bloemetjes te gaan.

Een Duifkruidpol lijkt uitgeschakeld te zijn. Maar terwijl ik ‘m eruit heb gestoken, zie ik wat petieterig groens. “Hij doet het nog”, mompel ik in mezelf. Terug poten en hopen dat hij het door deze actie niet alsnog begeeft. Met dit gegeven in mijn achterhoofd laat ik de linker Agastagepol die nog helemaal niet zichtbaar is, met rust. Die zal ook wel een laatbloeier zijn.

Als de tuin aan kant is, neem ik de zak mest op mijn linkerarm en met de andere hand zaai ik als het ware de droge mestkorrels de tuin door. Meuren dat het doet… Als laatste sproei ik de tuin nat, want de wolken dreigen wel maar er komt niets uitvallen. Ik hoop dat de tuin goed zal doen, deze oppepper.