Vanmorgen vroeg was de wereld weer prachtig wit. Zo van het een op andere moment lijkt het wel. Je gaat slapen terwijl alles nog ‘gewoon’ is en bij het opstaan ontdek je een enorme metamorfose.
Het mooie was er al heel snel weer af, want de dooi sloeg snel toe. Tegen de avond was het meeste alweer verdwenen, als sneeuw voor de zon. Letterlijk, want ’s middag scheen het zonnetje volop. Wat rest is blubberige, natte drab.