De dag begon zo mooi met een heerlijk zonnetje en lekkere temperatuur. Al vroeg was ik in de tuin om wat foto’s te maken. De tuin is al behoorlijk groen en er zijn zelfs planten die alweer uitgebloeid zijn of raken. Zo is de Chinese sering over zijn top heen en heb ik de dorre bloemen eruit geknipt. De Gillenia trifoliata (zie foto) is aan het shinen, de witte Viooltjes staan er nog leuk bij en verder bloeit de Sierui.
En terwijl ik daar zo mee bezig was, vloog de Pimpelmees weer af en aan met lekkers in zijn snavel. Nu is dit niet uitzonderlijk want de afgelopen weken deden ze niet anders. Ze zijn druk bezig met het voederen van hun jongen en zien er dan ook helemaal verfomfaaid uit omdat ze geen tijd hebben voor persoonlijke verzorging.
En opeens kwam de miniversie Pimpel in beeld. Ik was helemaal verrukt: het is uitvlieg-dag! En ik mag dat meemaken. Het vogeltje zat wat wiebelig op de schutting te bedenken wat die nu moest doen.
Het voelde alsof de hele tuin in het teken stond van deze mooie gebeurtenis, het was een gekwetter van jewelste. Je kon merken dat het in de vogelwereld een hele happening was. De Mus, Koolmees, Houtduif, allemaal waren ze in de buurt. En toen gebeurde het. Ik zat op de loungebank en keek naar de boom pal naast ons huis, bij de flat. De Pimpels zitten hier ook regelmatig in en nu dus ook, met de kleintjes (ik weet niet hoeveel jonkies er uit zijn gevlogen).
Komt er een Ekster aan en deze jaagt de Pimpels op. Neeee, het zal toch niet. Ik kon mijn ogen niet geloven en zag het ook niet goed maar volgens mij had de Ekster toch echt een kleintje te pakken. Ik zoek in onze vogelgids op wat Eksters eten: wormen, insecten en etensresten. Enigszins gerustgesteld hoop ik dat ik het verkeerd gezien had. Maar toch, het werd wel erg stil aan de overkant nadat het eerste tumult van de achtervolging over was. Ik vertrouwde het niet en ging het Internet op. En daar werd bevestigd wat ik meende te hebben gezien. Eksters eten kleine vogeltjes. Ja, het is de natuur en alles houdt elkaar in evenwicht. Maar zielig is het wel voor de ouders die zo enorm hun best hebben gedaan en al helemaal voor de Pimpeltjes die het niet hebben overleefd. Vandaar nog een laatste eerbetoon:
