De voortuin moet al een poosje onder handen worden genomen, maar ik heb er steeds geen zin in gehad. Dit is niet het leukste tuinklusje en dan ook nog het zijpad en achter alles vegen… Nee, niet mijn favoriet. Het is ook een beetje saai werk. Toch maar aan de slag gegaan vandaag. Tussen het Schoenlappersblad komt nog wat bolgewas op van vorig jaar. Dat probeer ik nu met bol en al te verwijderen, wat redelijk gelukt is. De Kardinaalsmuts moest wat bijgeknipt worden en verder onkruid wieden, alles harken en vegen.
Ondertussen ben ik wat aan het filosoferen geslagen. Dat saai niet altijd verkeerd hoeft te zijn. Een saaie voortuin hoeft nog geen slechte voortuin te zijn. En een wat saaie(re) periode in je leven, hoeft nog geen slechte periode te zijn. Je hebt alle tijd om na te denken en daar groei je ook van. En het omgaan met minder uitdaging is een uitdaging op zich. Die moderne kreet ‘stilstand is achteruitgang’, dat zegt veel over jezelf. Sommige mensen kunnen niet eens stilstaan. Die blijven maar rennen, omdat ze met stilte geen raad weten. Maar in de stilte liggen mooie dingen verborgen. En terwijl ik zo dit saaie werk aan het doen ben, knapt de buitenboel er aardig van op. Mijn conclusie van deze ochtend: saai is soms ook goed!
