Voor ons huis staan in de middenberm heel wat forse kastanjebomen. Prachtig in het voorjaar met de roze bloempluimen en in het najaar de fotogenieke kastanjes. Vandaag zat er een bang poesje op ongeveer vier meter hoogte in de kastanjeboom, pal voor ons huis. Eerst keek ik het even aan, misschien dat alles gewoon weer op z’n pootjes terecht zou komen. Maar na ruim een half uur zat de poes er nog steeds. Ik ging de dierenambulance bellen. Maar die komen niet voor dit soort dingen, daar hebben ze geen materiaal voor. Ik kon de brandweer proberen… Die hebben in ieder geval lange ladders.
Maar voor ik een hele actie op touw ging zetten, heb ik de warme schoenen (snowboots) aangetrokken en ben naar de boom gegaan. Hoewel ik niet zo’n held ben, wat honden en katten betreft. Eerst maar ’s er zijn en praten. Dat stelde de poes al op haar gemak en ze kwam in beweging. En zo is ze er op eigen houtje uit gekomen, terwijl ik maar bleef kletsen. Eenmaal beneden kwam ze meteen naar me toe en gaf me kopjes. Ik heb haar geaaid en gezegd dat ze maar weer naar huis moest gaan.