Het rode beukenboompje die ik van het voorjaar nog zo vol ijver hebt kaalgeplukt, doet het niet meer. Ik weet niet wat de oorzaak is, er verscheen wel nieuw blad. Maar nog voordat de blaadjes zich goed gingen ontvouwen, zat de klad erin. En ik kreeg ‘m niet meer aan de gang. Extra water hielp niet, af en toe een bezorgde blik ook niet. Ik heb het even aangekeken (toegegeven, niet lang) en besloot toen dat de beuk het onderspit moest delven.
Ik moest behoorlijk spitten, knippen, beuken, leunen en nog weer eens spitten om ‘m eruit te krijgen. Maar het is mij gelukt. En nu is er een missing link in de tuin. Adoe, zo kaal.
Dan maar genieten van de bomen in Prattenburg. Dat is ‘om de hoek’, dus daar lopen we zo naar toe. Wat een geluk.
