Afgelopen week twee keer naar het Binnenveld getogen, altijd fijn. Helemaal als de zonsopkomst de hemel versiert:
Er was ook nog een bijzondere wolkenpartij te zien, terwijl op de voorgrond de morgenzon net de toppen van het riet raakte…
Geen bijzondere vogelsoort op de plaat kunnen zetten, wel groene spechten gehoord en gezien en een ijsvogel die even plaats nam langs de slootkant. LEUK! En toch ook fraai, deze kieviet. Ik zat op mijn hurken en hij kwam steeds wat dichterbij. Dat alleen al is een speciale ervaring, als een wild ‘dier’ op je af komt lopen. En hij had mij echt wel in de smiezen hoor!
Deze aalscholver kwam aanvliegen terwijl ik aan het fietsen was. Dan is het een kwestie van snel stoppen, camera erbij pakken, instelling op vliegstand zetten, camera meetrekken en hopen dat de vogel er in zijn geheel (en scherp) op staat.
Er zijn nog steeds kleine zilverreigers aanwezig in dit gebied, ze hebben een lange pitstop hier of misschien willen ze zich hier vestigen. Dat zou super zijn, een aanwinst voor het Binnenveld! Opvallend dat de kleine en grote zilverreiger elkaar zo goed dulden. Dat is met de blauwe reiger wel een ander verhaal.
Gisteren vloog er in alle vroegte al een luchtballon over het gebied. Typisch was de helikopter die er vlak bij vloog. En niet eventjes, maar de hele tijd. Eerst dacht ik dat de ballon misschien ‘in nood’ was en hulp nodig had. Hij bleef gewoon relaxed door het luchtruim varen, geen problemen dus. Maar waarom dan een escorte van die helikopter? Zou er een BN’er in zitten? Of laat een romanticus op deze manier een aanzoek op grote hoogte vastleggen? Misschien een tv-opname en zie je mij straks als vreemde vogel in het veld. Wat blijkt, het is een sky dining ballon.
Hier wat info van de website van Culiair: Het idee is even eenvoudig als spectaculair. Met een ingenieus katrolsysteem worden zeebaars, coquilles en landhoen in speciaal ontwikkelde manden naar de nok van de ballon getakeld. Daar garen de gerechten bij een temperatuur van circa 90 graden, om vervolgens uit de ballon af te dalen voor de eindbereiding. De gerechten worden door meesterkok Angélique Schmeinck stijlvol gepresenteerd en vanaf gedekte skybar kunnen passagiers op grote hoogte genieten van smaak en uitzicht. Tja, zoiets unieks (dit hebben ze nergens anders ter wereld) wil je natuurlijk vastleggen.
Van dineren op hoogte dalen we af en komen we weer met beide benen op de grond, of in dit geval een paaltje, te staan. Op het menu zeker geen landhoen, maar een rat of iets in die sferen. Ach, deze torenvalk laat het er zich niet minder om smaken.
Dit ontbijt heb ik vanmorgen vastgelegd, bij Loowaard (Duiven). Het was heerlijk wandelen in het zonnetje, op de dijk. Winterjas kon zelfs uit. Opvallend waren de vele slakken die tegen verdorde brandnetelstengels geplakt zaten.
Met een beetje fantasie kun je er een collectie kerstballen in zien. Als je denkt dat ik daar wel erg vroeg mee ben, dan beaam ik dat van harte. Toch komt de vergelijking niet uit de lucht vallen, want op de terugweg zijn we nog even naar de Intratuin gegaan. Daar wilde ik nog wat laatste tuinplanten kopen voor de vernieuwde voortuin (blog hierover volgt straks). Het was een drukte van jewelste, parkeren moest aan de overkant. De reden van deze mensenmassa: juist vandaag opende Christmas World 2024. Wisten wij veel. We wilden gewoon planten kopen bij een tuincentrum en werden ondergedompeld in een kerstmarkt XXL. Gelukkig hebben we tussen alle lichtjes en bling het juiste tuingroen kunnen vinden. Missie geslaagd en rap naar de kassa, pinnen en wegwezen hier.